اسکار کلوئید و هیپرتروفیک: شکستن تفاوت

شناسایی جای زخم به شما کمک می کند تا درمان مناسب خود را بهتر انتخاب کنید. بنابراین این سوال پیش می‌آید: چگونه می‌توانید تفاوت بین اسکار کلوئید و هیپرتروفیک را تشخیص دهید؟

درمان زخم یا جراحت تنها نیمی از روند بهبودی است. اطمینان از اینکه جای زخم به درستی ایجاد می شود و خود جای زخم ها بهبود می یابند آخرین مرحله است. شناسایی جای زخم به شما کمک می کند تا درمان مناسب خود را بهتر انتخاب کنید. بنابراین این سوال پیش می آید: چگونه می توانید تفاوت را تشخیص دهید؟

اسکار هایپرتروفیک چیست؟

اسکار هایپرتروفیک توسط پروتئینی به نام کلاژن ایجاد می شود که باعث ترمیم و تقویت بافت شکسته در زخم می شود. آخرین مرحله از روند بهبود تولید کلاژن را متوقف می کند و هر گونه اضافی را می شکند. با این حال، گاهی اوقات تولید بیش از حد یا مداوم کلاژن باعث بالا آمدن پوست و ایجاد یک اسکار قابل مشاهده می شود. اسکارهای هایپرتروفیک بیشتر روی یا اطراف نواحی با حرکت مانند مفاصل و روی صورت ایجاد می شود. آنها همچنین تمایل به محو شدن در طول زمان دارند.

شناسایی اسکارهای هیپرتروفیک

اسکارهای هایپرتروفیک قابل مشاهده و برآمده در بالای پوست هستند، اگرچه به ندرت بیش از 4 میلی متر هستند. آنها می توانند به رنگ قرمز یا صورتی ظاهر شوند. آنها معمولاً سخت و محکم هستند. بزرگترین علامت اسکار هیپرتروفیک این است که در محدوده زخم اصلی باقی می ماند و هرگز به نواحی دیگر سرایت نمی کند.

اسکار کلوئید چیست؟

مانند اسکارهای هیپرتروفیک، کلوئیدها نیز در اثر تولید بیش از حد یا مداوم کلاژن ایجاد می شوند. با این حال، الیاف خود ساختار متفاوتی دارند. الیاف اسکار هیپرتروفیک اغلب سفت و منظم هستند. الیاف کلوئید ضخیم تر و نامنظم تر هستند. مشابه اسکارهای هیپرتروفیک، کلوئیدها بیشتر روی یا اطراف نواحی دارای حرکت مانند مفاصل و روی صورت ایجاد می‌شوند. کلوئیدها همچنین در افرادی که رنگدانه های تیره تر پوست دارند، شایع تر است.

شناسایی اسکارهای کلوئیدی

کلوئیدها گرد و حبابدار به نظر می رسند و همیشه در بالای پوست قرار می گیرند، معمولاً بیش از 4 میلی متر. آنها می توانند در رنگ های مختلف، از صورتی تا بنفش باشند و ظاهری براق دارند. قطعی ترین ویژگی کلوئیدها این است که فراتر از مرزهای زخم اصلی گسترش یافته و به بافت اطراف گسترش می یابند. شما ممکن است اسکارهای کلوئیدی را در نواحی مجاور زخم بیابید که از حادثه اولیه آسیبی به آنها وارد نشده است.

درمان اسکار هایپرتروفیک

درمان اسکارهای هیپرتروفیک به طور کلی ساده تر از درمان کلوئید است زیرا با گذشت زمان پسرفت می کنند. بنابراین، درمان بر تسریع و کمک به این روند متمرکز است. ورقه ها و ژل های سیلیکونی رایج ترین شکل درمان هستند. سیلیکون از دست دادن آب را متوقف می کند و تولید کلاژن را کاهش می دهد و در نتیجه جای زخم نرم تر و صاف تر ایجاد می شود. یکی دیگر از درمان های رایج، پانسمان فشار نام دارد. این شامل نگه‌داشتن بانداژ منقبض بر روی اسکارها برای مدت طولانی، معمولاً بیش از 6 ماه است که باعث صاف شدن جای زخم‌ها می‌شود.

درمان اسکارهای کلوئیدی

از آنجا که آنها به جای پسرفت، گسترش می یابند، درمان اسکار کلوئید اغلب پیچیده تر از درمان اسکارهای هیپرتروفیک است. اگرچه این یک گزینه است، اما معمولا از جراحی اجتناب می شود. تزریق کورتیکواستروئید شکل محبوب و موثری از درمان است. آنها کلاژن را تجزیه می کنند و تولید را کند می کنند، که انتشار نفوذی را متوقف می کند. همچنین به صاف شدن جای زخم در طول زمان کمک می کند. مشابه درمان اسکارهای هیپرتروفیک، محصولات سیلیکونی نیز می توانند برای به حداقل رساندن کلوئید موثر باشند.

به طور کلی، خلاص شدن از شر زخم های قدیمی بستگی به نوع اسکار آنها دارد. اگرچه اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئید بسیار متفاوت هستند، اما خود درمان ها بسیار مشابه هستند. شناسایی و یادگیری در مورد اسکارها اولین قدم برای از بین بردن در نهایت اسکارهای آزاردهنده است.